Wisłę Kraków boli to do dziś
Wisła Kraków zdobyła 13. tytuł mistrza Polski w sezonie 2010/2011. Podopieczni Roberta Maaskanta zgromadzili na swoim koncie 56 punktów i wyprzedzili drugi Śląsk Wrocław o siedem oczek. Tym samym zawodnicy Białej Gwiazdy rozpoczęli zmagania w drugiej rundzie eliminacji do Ligi Mistrzów, w której okazali się lepsi od łotewskiego Skonto Ryga (1:0, 2:0). Następnie Wiślacy wyeliminowali Liteks Łowecz z Bułgarii (2:1, 3:1).
Kwestię awansu miał rozstrzygnąć dwumecz z APOEL-em Nikozja. Na Stadionie Miejskim im. H. Reymana w Krakowie gospodarze wygrali 1:0 po golu Patryka Małeckiego w 71. minucie spotkania. Natomiast rewanż sprawił, że cypryjska podróż na zawsze zapisała się w historii polskiego futbolu. Już w 29. minucie bramkę samobójczą zdobył Sergei Pareiko, a tuż po rozpoczęciu drugiej połowy prowadzenie podwyższył Jose Almeida Ailton. Biała Gwiazda odpowiedziała w 71. minucie za sprawą Cezarego Wilka i wszystko wskazywało na to, że po raz pierwszy w XXI wieku zespół z Ekstraklasy zagra w fazie grupowej Ligi Mistrzów (w sezonie 2011/2012 gole strzelone na wyjeździe liczyły się podwójnie). Jednak na trzy minuty przed końcem regulaminowego czasu gry Ailton zatrzasnął przed Wisłą elitarne wrota.
Faza grupowa Ligi Europy
Zakończenie przygody z Ligą Mistrzów na etapie czwartej rundy spowodowało, że Wisła trafiła do grupy K Ligi Europy. O awans do 1/16 finału krakowianie musieli rywalizować z Twente (Holandia), Fulham (Anglia) oraz Odense (Dania).
Wyniki Wisły Kraków w fazie grupowe Ligi Europy 2011/2012:
Wisła Kraków – Odense 1:3 (Kirm – Johansson, Utaka, Falk)
Twente – Wisła Kraków 4:1 (de Jong, Janko, Janko, Janssen – Biton)
Wisła Kraków – Fulham 1:0 (Biton)
Fulham – Wisła Kraków 4:1 (Duff, Johnson, Johnson, Sidwell – Kirm)
Odense – Wisła Kraków 1:2 (Falk – Biton, Małecki)
Wisła Kraków – Twente 2:1 (Garguła, Genkow – de Jong)
Finalnie Biała Gwiazda zajęła drugie miejsce w tabeli i awansowała do fazy pucharowej. Warto wspomnieć o tym, że o awansie przesądziła bramka zdobyta przez Odense w 93. minucie na Craven Cottage w Londynie (Djiby Fall). Kibice oraz zawodnicy zgromadzeni na krakowskim obiekcie z niedowierzaniem nasłuchiwali wieści z Wysp Brytyjskich, ponieważ początkowo zakładano, że zwycięstwo z Twente będzie honorowym pożegnaniem z europejskimi pucharami.
W 1/16 finału na podopiecznych Kazimierza Moskala (Maaskant został zwolniony 7 listopada 2011 roku) czekał Standard Liege. Pierwsze spotkanie odbyło się w stolicy Małopolski i zakończyło się rezultatem 1:1 (Genkow – Cyriac). W rewanżu oba zespoły nie zdołały trafić do siatki i tym samym do 1/8 finału awansowali Belgowie (bramka zdobyta na wyjeździe).
Na Stade Maurice Dufrasne trener Moskal postawił na następującą jedenastkę: Pareiko – Jovanović, Jaliens, Chavez, Diaz – Nunez, Wilk, Iliev – Garguła, Melikson – Genkow.
Dalsze losy uczestników meczu Wisła – Standard
Sergei Pareiko – Estoński bramkarz występował w Wiśle Kraków do września 2013 roku, a następnie podpisał kontakt z Wołgą Niżny Nowogród. Po zakończeniu rosyjskiej przygody 47-latek wrócił do ojczyzny, gdzie pełnił funkcje asystenta i dyrektora sportowego w FC Levadii. Były golkiper nie zapomina o Polsce. Przed spotkaniem Biało-Czerwonych z Estonią w ramach półfinału baraży o awans na Euro 2024 Pareiko pojawił się bowiem na antenie “Kanału Sportowego”
Marko Jovanović – Kraków opuścił w 2015 roku. Następnie występował między innymi w Izraelu (Bnei Yehuda Tel Aviv), Grecji (Larisa) oraz Bośni i Harcegowinie (Borac Banja Luka). W styczniu 2024 roku zakończył piłkarską karierę.
Kew Jaliens – Wisła była ostatnim europejskim klubem holenderskiego stopera. W 2013 roku wyjechał do Australii, gdzie rozegrał 36 spotkań w Newcastle Jets i 10 w Melbourne City. Po zakończeniu kariery rozpoczął przygodę trenerską. Aktualnie odpowiada za wyniki Weston Bears FC.
Osman Chavez – Defensor występował pod Wawelem w latach 2010-2015. W 2017 roku podjął decyzję o zawieszeniu butów na kołku i rozpoczął karierę polityczną, dołączając do Kongresu Narodowego. Ambicje 39-latka sięgają jednak wyżej, ponieważ otwarcie mówi o tym, że do 2030 roku zostanie prezydentem Hondurasu.
Junior Diaz – Śmiało, można powiedzieć, że Kostarykanin po opuszczeniu Polski zasmakował gry na najwyższym poziomie. Boczny defensor ma na swoim koncie ponad 60 spotkań w Bundeslidze oraz 24 na jej zapleczu (Darmstadt, Mainz). Obecnie trenuje reprezentację Kostaryki U-17.
Gervasino Nunez – Argentyński skrzydłowy, który po wyjeździe z Ekstraklasy kontynuował karierę w Ameryce Południowej. Wychowanek CA Rosario Central zwiedził sporą część kontynentu, ponieważ występował w Chile, Brazylii oraz Boliwii. Aktualnie wciąż gra w piłkę i broni barw gwatemalskiego Deportivo Guastatoya
Cezary Wilk – Dwukrotny reprezentant Polski w 2013 roku został zawodnikiem Deportivo de La Coruna. Następnie podpisał kontrakt z Realem Zaragoza, a na boiskach Segunda Division uzbierał łącznie 30 spotkań. Aktualnie jest ekspertem piłkarskim i systematycznie pojawia się w programach “Kanału Sportowego”.
Ivica Iliev – Wychowanek Partizana Belgrad, który w krakowskiej Wiśle występował przez dwa sezony. Biała Gwiazda była również ostatnim przystankiem w karierze 44-latka. Emerytowany napastnik przez kolejne lata był związany z macierzystym klubem, ponieważ piastował stanowisko dyrektora sportowego.
Łukasz Garguła – Żywa legenda Ekstraklasy. Pomocnik wciąż jest czynnym zawodnikiem, ponieważ występuje w zielonogórskiej lidze okręgowej, a dokładnie w ŁKS-ie Zorza Ochla. Szesnastokrotny reprezentant Polski świętował z Wisłą Kraków zdobycie mistrzostwa kraju w 2011 roku.
Maor Melikson – Trzykrotny mistrz Izraela, który w 2013 roku za 800 tysięcy euro zamienił Wisłę na francuskie Valenciennes. Swojego czasu pojawiły się nawet plotki sugerujące, że pomocnik może zagrać dla reprezentacji Polski, ponieważ urodził się w naszym kraju. Ostatecznie 39-latek oświadczył, że nie jest na to gotowy.
Cwetan Genkow – Król strzelców bułgarskiej ekstraklasy z 2007 roku. W barwach Białej Gwiazdy zdobył 28 goli w 72 występach. Szesnastokrotny reprezentant kraju w 2013 roku wrócił na Bałkany i podpisał kontrakt ze stołecznym Lewskim. Pomimo 40 lat na karku Genkow występuje w amatorskim zespole, który ma swoją siedzibę w bułgarskim Kostinbrodzie.
4521 dni i na tym koniec
Wisła Kraków w maju 2024 roku pokonała Pogoń Szczecin 2:1 i zdobyła Puchar Polski. W praktyce oznacza to, że podopieczni Kazimierza Moskala po 4521 dniach wrócą do występów na arenie międzynarodowej, a w pierwszej rundzie eliminacji do Ligi Europy ich rywalem będzie wicemistrz Kosowa – KF Llapi Podujevo. Niech ostatecznym dowodem na to, że stolica małopolski tęskni za europejskimi przygodami swoich ulubieńców będzie liczba sprzedanych biletów – klub poinformował, że sprzedano już ponad 20 tysięcy wejściówek.
