Furiat z Bergamo. Pogromca Alonso, Kloppa i Conte. Sekrety Gasperiniego

Konflikty i niepodważalna pozycja

Alejandro Gómez opuścił Atalantę po konflikcie z Gian Piero Gasperinim, który w przerwie jednego z meczów miał próbować zaatakować go fizycznie za zignorowanie wskazówek taktycznych. Zarząd klubu stanął przed wyborem: Gomez czy Gasperini?

Decyzja była prosta – Włoch to postać o niekwestionowanej renomie w Bergamo. Niedawno świętował 400. spotkanie jako menadżer Atalanty, co czyni go najdłużej pracującym szkoleniowcem w Serie A. Przed jego przyjściem drużyna oscylowała wokół miejsc 11-17, a od momentu jego zatrudnienia nie spadła poniżej ósmej pozycji. Co więcej, dwukrotnie zakończyła sezon na trzecim miejscu, zdobywając ponad 90 goli i prezentując spektakularny futbol.

Mimo regularnej utraty kluczowych zawodników i niskiego budżetu na pensje, Gasperini uczynił Atalantę jedną z najciekawszych drużyn w lidze, słynącą z gry na niebywałej intensywności. Jego wymagające treningi są tak wyczerpujące, że dla niektórych zawodników mecz bywa odpoczynkiem. – Podczas treningów moi zawodnicy muszą walczyć. Ci, którzy nie są przyzwyczajeni do ciężkiej pracy, przerażają mnie. To z walki rodzą się zwycięstwa. Jeśli nie biegasz na treningu, nie będziesz biegał podczas meczu. Oczywiście ważne jest także, by dobrze się bawić na treningach, ponieważ to buduje styl gry i jakość – mówi Gasperini.

Były zawodnik Atalanty, Joakim Mæhle, stwierdził, że w klubie można się poczuć jak „numer”, a kontakt z trenerem jest wręcz znikomy. Gasperini potrafił nawet robić awantury o to, że piłkarze podróżują razem na treningi, obawiając się, że rozluźni ich to przed zajęciami. Ten rygorystyczny styl przynosi wyniki, lecz dla niektórych zawodników bywa destrukcyjny – po kilku latach są wyczerpani i szukają zmiany otoczenia. W Atalancie jednak nie ma ludzi niezastąpionych, bo najważniejszą postacią bezapelacyjnie pozostaje Gasperini.

Wykorzystywanie potencjału ofensywnych piłkarzy

Jeśli piłkarz szuka powrotu do formy, trudno o lepsze środowisko niż Atalanta. Gasperini słynie z umiejętności odbudowywania zawodników, zwłaszcza tych ofensywnych. Gianluca Scamacca, po nieudanym okresie w Anglii, odnalazł formę właśnie w Bergamo. Charles De Ketelaere, który nie sprawdził się w Milanie, również zaczyna pokazywać pełnię swojego potencjału z Belgii. Ademola Lookman, który był nierówny w Anglii, pod okiem Gasperiniego przeżywa renesans formy – w 2024 roku zdobył 16 goli i zanotował 11 asyst. W finale Ligi Europy przeciwko Bayerowi Leverkusen popisał się hat-trickiem, a ostatnio przyczynił się do przerwania zwycięskiej passy Napoli.

Zawodnicy tacy jak Luis Muriel, Josip Iličić, Duván Zapata czy Alejandro Gómez osiągali imponujące statystyki pod wodzą Gasperiniego. Styl gry Atalanty opiera się na tworzeniu chaosu na boisku, z którym przeciwnicy mają duże trudności. Zawodnicy La Dei odnajdują się w tym idealnie, a system Gasperiniego sprzyja ofensywnym graczom, często angażując w atak niemal cały zespół. Choć ostatnie sezony nie były aż tak spektakularne, zespół przeszedł przebudowę, co daje nadzieję na nawiązanie do swoich najlepszych lat.

Obecnie Atalanta dysponuje najlepszą ofensywą w Serie A, z dorobkiem 29 bramek. La Dea ma najwyższy wskaźnik xG (oczekiwanych goli) w lidze, plasuje się na drugim miejscu pod względem liczby oddanych strzałów i ma najwięcej kluczowych podań (podania prowadzące do strzału). Nowy napastnik, Mateo Retegui, jest obecnie najlepszym strzelcem ligi, z 11 trafieniami na koncie.

Znakomity taktyk i pogromca najlepszych

Gasperini w drodze do triumfu w Lidze Europy pokonał trzech cenionych trenerów. Najpierw wyeliminował nowego szkoleniowca Manchesteru United, Rubena Amorima, następnie zaskoczył Jurgena Kloppa, wygrywając na Anfield aż 3:0, a w finale przerwał 51-meczową serię bez porażki Xabiego Alonso. Żadna z tych drużyn nie potrafiła poradzić sobie z agresywnym, indywidualnym kryciem na całym boisku. W finale Atalanta całkowicie zdominowała Bayer Leverkusen, uniemożliwiając Niemcom jakąkolwiek swobodę w atakach. Zespół Gasperiniego przerywał ataki już na połowie przeciwnika, a gdy gracz Bayeru zdołał się przedrzeć, natychmiast był faulowany, co wybijało go z rytmu.

Jednym z kluczowych zawodników w finale był Teun Koopmeiners, który otrzymał zadanie indywidualnego krycia Granita Xhaki, lidera środka pola Bayeru. Szwajcar w tamtym spotkaniu stracił piłkę aż 32 razy – najwięcej w całym sezonie. Gasperini zwyciężył w taktycznej rozgrywce z Alonso i osiągnął historyczny sukces z klubem swojego życia. “Nie rozumiem tego oceniania mnie przez pryzmat trofeów. To nie jest tak, że jestem teraz lepszy niż byłem wtedy” – skomentował Gasperini po wygranej.

Ostatnio Atalanta pokonała rozpędzone Napoli prowadzone przez Antonio Conte (3:0). Gasperini zdecydował się posadzić na ławce najlepszego strzelca zespołu, stawiając na wariant z „fałszywą dziewiątką”. Była to trafna decyzja, ponieważ duet obrońców Napoli, Buongiorno i Rrahmani, mógłby wyłączyć z gry Reteguiego. Po raz kolejny Ademola Lookman odegrał kluczową rolę, strzelając dwa gole. Warto wyróżnić także występ Hiena, który indywidualnie krył Romelu Lukaku i nie pozwolił mu wygrać ani jednego pojedynku przez 76 minut gry.

Jedynym trenerem, który zawsze radzi sobie z Atalantą jest Simone Inzaghi. Szkoleniowiec Interu, konsekwentnie wygrywa starcia z Atalantą, skutecznie neutralizując indywidualny pressing Gasperiniego za pomocą apozycyjnej gry. W tym sezonie ich starcie zakonczylo sie zwyciestwem Interu az 4:0. Obecnie Atalanta zajmuje 3. miejsce w tabeli, tracąc zaledwie dwa punkty do Interu i trzy do lidera, Napoli.