“Klątwa chorążego” ciągle aktualna. To już prawie trzy dekady bez medalu

Czarna passa polskich chorążych

Od wielu lat kwestia wyboru chorążego biało-czerwonych wzbudza sporo dyskusji. Nie chodzi wszak o to, komu przypadnie ten zaszczyt, a o fakt, że w ostatnich latach za każdym razem wiązało się to z brakiem sukcesu sportowego na danej imprezie. Dzieje się tak nieprzerwanie od 1992 roku.

32 lata temu w Barcelonie na igrzyskach w Barcelonie po brązowy medal w judo sięgnął Waldemar Legień. Później rzeczona klątwa chorążego dotknęła Andrzeja Wrońskiego (2000), Bartosza Kizierowskiego (2004), Marka Twardowskiego (2008), Agnieszkę Radwańską (2012), Karola Bieleckiego (2016) oraz Maję Włoszczowską i Pawła Korzeniowskiego (2020).

Ósme igrzyska z rzędu bez medalu chorążego

Na igrzyskach w Paryżu rola chorążych przypadła Anicie Włodarczyk i Przemysławowi Zamojskiemu. Reprezentant Polski w koszykówce 3×3 zakończył wraz z drużyną udział na fazie play-in, w której biało-czerwoni przegrali 15:21 z Litwą. Włodarczyk z kolei zajęła 4. miejsce w finale rzutu młotem, tracąc do miejsca na podium zaledwie pięć centymetrów.

Są to tym samym ósme igrzyska olimpijskie z rzędu, na których potwierdzona została “klątwa chorążego”. Choć jest to jedynie umowne stwierdzenie, a do przerwania passy przez Włodarczyk zabrakło niewiele, to dopiero za cztery lata zostanie podjęta kolejna próba.

Klątwa 🇵🇱chorążego podtrzymana w #Paris2024
2024 Zamojski, Włodarczyk 🆕
2020 Włoszczowska, Korzeniowski
2016 Bielecki
2012 Radwańska
2008 Twardowski
2004 Kizierowski
2000 Wroński
1996 Szukała

Ostatni z medalem – Legień 1992

— Mateusz Leleń (@LelenMat) August 6, 2024