Zborowski: 18 lat czekałem, żeby to powiedzieć
– W kontekście debaty o zdrowiu psychicznym sportowców, której twarzą jest Simone Biles, warto przypomnieć, jak trudne może być przekazywanie przez sportowców sygnałów o problemach które ich dotykają. Dlatego zdecydowałem się na ten komentarz – najważniejsze są szacunek, tolerancja i poszanowanie drugiego człowieka. Zawsze będę dążył do prawdy, a dziś pragnę zwrócić uwagę na problem w polskim sporcie. […] Apeluję w tym momencie do prezydenta, premiera, ministra sportu oraz kolegów dziennikarzy. Polskim szermierzom dzieje się krzywda i prosimy o pomoc! Stop przemocy psychicznej w polskim sporcie – takimi słowami komentarz sportowy z niedzielnych zawodów we florecie na Igrzyskach Olimpijskich w Paryżu rozpoczął Jakub Zborowski.
Dwa dni później, dziennikarz Eurosportu udzielił wywiadu Sebastianowi Parfjanowiczowi z „Przeglądu Sportowego”. Opowiedział w nim nie tylko o swoim wystąpieniu z poniedziałku, ale także o kulisach swojej kariery i o tym, jak, według niego, Polski Związek Szermierczy mu ją zniszczył.
– Chciałem każdemu powiedzieć, że i ja jestem ofiarą przemocy psychicznej w polskiej szermierce. Tak samo, jak ci ludzie teraz. 18 lat czekałem, żeby to powiedzieć, bo skończyłem karierę, gdy miałem 22 lata. Mogłem ją dopiero zaczynać, ale kończyłem. Mając na koncie medale mistrzostw Polski seniorów i tak dalej – opowiedział Zborowski.
„Pokrzywdzonych ludzi są setki”
Parfjanowicz spytał komentatora Eurosportu czy jego zdaniem ten nieco nie przesadził z komentarzem i czy zwyczajnie go nie poniosło. 40-latek odpowiedział stanowczo.
– Czy mnie poniosło… Pokrzywdzonych ludzi są setki. To jest Aleksandra Shelton, która miała dość i zmieniła obywatelstwo, to jest Radek Zawrotniak, to jest Leszek Bandach. To są setki, jak nie tysiące zawodników. To jestem ja, Michał Sobieraj, medaliści mistrzostw świata. Wszyscy wchodzili w ten dziwny tryb i do dziś nie rozumieją, dlaczego zostali potraktowani tak czy inaczej. Przesadziłem więc? – powiedział.
Zborowski opowiedział także o latach swojej kariery, kiedy według nieco znęcano się nad nim jako nad młodym wówczas chłopakiem, będącym wielką nadzieją polskiej szermierki. Zwrócił także uwagę na to, że jednym z aktualnych członków zarządu jest Maciej Chudzikiewicz, który pracował przed laty jako trener. Według Zborowskiego sabotował on wówczas jego karierę, gdyż ten nie dołączył do jego klubu. Ponadto, miał on być przeciwny wyjazdowi Aleksandry Jareckiej na igrzyska.
Stanowcza reakcja związku
Na reakcję Polskiego Związku Szermierczego nie trzeba było długo czekać. Według jego przedstawicieli, Zborowski zachował się niewłaściwie, wypowiedział wiele nieprawdziwych stwierdzeń oraz sprzeniewierzył się zarówno samemu związkowi, jak i roli dziennikarza.
„Nie wątpimy, że Pan Zborowski mocno przeżył swoje niepowodzenia w szermierce. Mimo to, swego czasu pracował dla Związku, brał od nas pieniądze, ale został zwolniony. Miał o to do nas duże pretensje i – co słychać w jego komentarzu – ma je nadal. Po drugie Jakub Zborowski jest stroną w konflikcie ze Związkiem, stał się tubą pewnej grupy opozycyjnej, która chce przejąć władzę w PZS. Ten –przygotowywany od dawna – atak na Związek jest mocnym akordem walki wyborczej, niczym więcej. Tu nie chodzi o krzywdy zawodników, chodzi o władzę. Pan Zborowski od dawna zbiera materiały na Związek, przygotowuje publikację, który ma w nas uderzyć, a ten jego atak to po prostu brutalna autopromocja i realizacja strategii grupy, która próbuje dokonać przewrotu w polskiej szermierce.” – to część oświadczenia wystosowanego przez Polski Związek Szermierczy.
Wojna pomiędzy Zborowskim a związkiem wybuchła więc na dobre. Jej największym pozytywem jest to, że w świecie medialnym rozpoczęła się realna debata na temat polskiego szermierstwa. Pośrednio może to więc zmusić działaczy związkowych do większego wsparcia naszych reprezentantów przed kolejnymi wielkimi imprezami.
